అన్నిటికన్నా గౌరవం ముఖ్య౦!

అన్నిటి కన్నా గౌరవం ముఖ్యమని ప్రముఖ దళిత వ్యాసకర్త చంద్రభాన్ ప్రసాద్ గారు అంటున్నారు!

సమసమాజంలోకి రావాడానికి మధ్యతరగతి దళితులు దారి చూపాలి.

దాదాపు ఒక సంవత్సరం క్రితం డిల్హీలో దళితులచే నిర్వహించబడిన దళిత ఆలోచనాపరుల సభకు దళిత ఇంజనీర్లు, వైద్యులు, ఇతర వృత్తి సంబంధీకులు మరియు ప్రభత్వ ఉన్నతాధికారులు హాజరయ్యారు. ఒకరకంగా ఇది మధ్యతరగతి దళితుల సమ్మేళనమ. మాట్లాడ్డానికి నన్ను కూడా ఆహ్వానించారు.


ఈ సభాచర్చలో "వారు మనల్ని ఇంకా ఎందుకు ఇష్టంపడటం లేదు?" అన్న ముఖ్యప్రశ్న ఉదయించింది. ఇక్కడ "వారు" అనేది అగ్రకుల హిందువలనుద్దేశి౦చినది! ఎంత మంచిగా పనిచేసినా పై అధికారులు తమకు సంబంధి౦చిన నమ్మక సమాచారాన్ని(Confidential Reports) చెడగొడుతున్నారని పలువురు చెప్పారు. కొన్ని సంవత్సరాలపాటు ఈ న.స. కనుక సగటున మాత్రమే ఉంటే పదోన్నతి పొందే అవకాశాలు తక్కువగా ఉంటాయి. అంతేకాక, ఎంత కష్టించి పనిచేసినా చాలా వరకు దళిత ఉద్యోగస్తులకి తగిన పదోన్నతి రావడంలేదనీ చెప్పారు. మొత్తమ్మీద చెప్పొచ్చేదేమిటంటే వారి పై అధికారులు తాము గొప్పగా చేసిన పనులకి ప్రోత్సాహం ఇవ్వట్లేదని చాలామంది అభిప్రాయం.                
 
"భారతదేశం ఇంకా కులరహిత సమాజం కాలేదు" అని సభాచర్చలో నా తొలివాఖ్యంగా చెప్పాను. "భారతదేశం కుల తటస్థ౦(Caste neutral) కూడా కాదు" అన్నది నా మలి వాఖ్యం. ఈ శతాబ్దిలో మనదేశం ఎన్నో రకాల మార్పులకి గురైనా కులవ్యవస్థ మటుకు అలానే ఉందనేది యధార్ధం! దీన్ని మనం  ఎదుర్కోవాలి. నిర్హేతుకమైన పక్షపాతానికి చరమగీతం పాడే రోజు త్వరలో వస్తుంది.            


ఏదై(వై)నా ఖరీదు పెడితే వచ్చేవే అని నా నమ్మకం, అదేవిధంగా ఉచితఫలాలు(reservations) కూడా. ఎవరైనా దళితుడు ఈ ఉచితఫలాల భాగం కింద ఉద్యోగం తెచ్చుకుంటే కష్టపడకుండా ఉచితంగా తెచ్చుకున్న ఉద్యోగం అనే అపవాదుతో జీవితా౦తం జీవించి ఉండాల్సిఉంటుంది.


మాజీ రాష్ట్రపతి కె.ర్.నారాయణన్ ని ఒక దళితపెద్దగా గుర్తింపబడ్డాడు. MA (English) లో బంగారు పతకాన్ని పొందిన నారాయణన్, భారతదేశంతో అమెరికా మరియు చైనా సంబంధాలు క్లిష్టపరిస్థితులలో ఉన్నప్పుడు ఆ దేశాలలో రాయబారిగా పనిచేసి సత్సంబంధాలు పెంచుటకు కృషిచేశారు.        
నారాయణన్ మంచి వ్యక్తి మరియు అమోఘమైన మేధస్సు అర్హతగా చైనా మరియు అమెరికాల్లో భారతదేశం తరపున ఉన్నతపదవులు అలంకరించారు. మనసునిండా మంచి నింపుకున్న మంచి మనిషిగా సమాజంలో గొప్పపేరు పొందాడు. కుహనా విమర్శకులు కూడా ఆయనని చెడుగా విమర్శించలేదు.      కేవలం దళితుడవబట్టే భారత రాష్ట్రపతి కాగలిగాడు అనుకునే వారు కూడా భారతరాష్ట్రపతిగా అతనికున్న శక్తిసామర్ద్యాలను ఎప్పుడు ప్రశ్నించలేదు. అయితే ప్రతి నిబంధనకి దానికి తగ్గట్టుగా ఆక్షేపణలు(exceptions) కూడా ఉంటాయని తెలిసిందే.      


మేధస్సు మాత్రమే అర్హతగా అత్యున్నత స్థానాన్ని అలంకరించిన వారిలో మరో ఉదాహరణగా వైద్య(Dr) బి.ర్.అంబేద్కర్ ని చూద్దాం. అత్యధిక భారతీయులు అతనిని దళిత బాంధవుడిగా అభివర్ణిస్తారు. కొద్దిమంది అతనిని భారత రాజ్యాంగపిత గా గుర్తిస్తారు. దళితులను సామాజిక కులదాస్యశృంఖలాలనుంచి బంధవిముక్తి చేసినవాడు వైద్య బి.ర్.అంబేద్కర్ అన్నది నిజమే, అయితే దళితుల బంధవిముక్తి ఇంకా పూర్తికాలేదు. వైద్య బి.ర్.అంబేద్కర్ ఈ సామాజిక రుగ్మతలనుంచి బంధవిముక్తులవడానికి ఒక మార్గ౦ చూపించాడు. కానీ ఈ మార్గపు తీరుతెన్నులు ఇంకా ఒకరూపు సంతరించుకోలేదు.

అసంపూర్ణంగా మిగిలిపోయిన వాటిలో భారతరాజ్యాంగం ఒకటి. భారతరాజ్యాంగం ఎన్నో మార్పుచేర్పులకి, దిద్దుబాట్లకి గురైనా దాని మూలభాగం మటుకు అలానే ఉంది. అందువల్లనే వైద్య బి.ర్.అంబేద్కర్ని భారత బుద్దిపిత(intellectual father) అవ్వాలి. అయితే దీన్ని అత్యధికశాతపు భారతీయులు అంగీకరించుటలేదు. ఇది కులపుట్టుకతో వచ్చిన దురభిమానం అని నా అభిప్రాయం.                            


వైద్య బి.ర్.అంబేద్కర్ శక్తిసామర్ద్యాలను గురించి కులాభిమానం ఉన్న ఎవరినైనా అడిగితే వారు అతనిని ఇరవయ్యో శతాభ్దపు అత్యున్నతపు మేధాశక్తిమయుడుగా వర్ణించి చెబుతారు. వైద్య బి.ర్.అంబేద్కర్ కొలంబియా విశ్వవిద్యాలయంలో కేవలం మేధస్సు అర్హతగా ప్రవేశం పొందాడు, ఇది ఏదో ఉచిత౦గా ఇచ్చిన/వచ్చిన వాటిలో భాగం కాదు. ఇతర సామాన్య విద్యార్దులకు మల్లే అతను లండన్ రాజకీయ పాఠశాలకు అర్హత పొందాడు.          


భారతదేశం మారుతుంది. ఈ మార్పుని మరింత ముందుకు తీసుకువెళ్ళే ప్రయత్నంలో దళితులూ మారాలి. వైద్య బి.ర్.అంబేద్కర్ మరియు కె.ర్.నారాయణన్ చూపించిన దారిలో నడవాలి. అన్నిటికిమించి గౌరవం కోసం పోరాడటమే దళితగమనంలో మూలసూత్రం అవ్వాలి. తిండి లేదా పదవి కన్నా ఆత్మగౌరవం చాలాముఖ్యం.


ప్రతిఒక్క సమాజంలోనూ మధ్యతరగతి మాత్రమే ఇతరులకి ఆదర్శంగా ఉండి ప్రభావిత౦ చేయగలదు. ఇందులో తమ ప్రజలకి గౌరవాన్ని సంపాదించుటలో మధ్యతరగతి తమవంతు పాత్ర పోషి౦చాలి. అనగా మధ్యతరగతి దళితులు ముందుకు వచ్చి దళితుల చుట్టూ అలుముకున్న "దళితుడు ఉచితఫలాలు లేకపోతే జీవితాన్ని సాగించలేడు" అనే దురభిప్రాయాన్ని తొలగించాలి.        


నిజానికి నేటి రెండవతరం దళితులు చాలామంది అందరితో సమానంగా బాహాటతరగతితో(Open Category) పోటీ పడుతున్నారు. అయితే ఈ కోణంలోని దళితస్పృహ ప్రచారానికి నోచుకోలేదు. ప్రచారం కల్పించి నలుగురికీ తెలియడానికి దళితులు కొంత సాహసవంతమైన పనికి పూనుకోవాలి.      


ఈ సాహసం మధ్యతరగతి దళితులనుంచి ఉద్భవించాలి.ఈ మధ్యతరగతి దళితులలో ఎవరైతే రెండు తరాలుగా ఉచితఫలాలు అనుభవిస్తూ ప్రభుత్వభృత్యులుగా, వైద్యులుగా, ఇంజినీర్లుగా మరియు ఇతర వృత్తిసంబంధీకులుగా జీవనం సాగిస్తున్నారో వారు భాగస్వాములైఉండాలి. వీరు ప్రచారమాధ్యమాలను పిలిచి మరీ దేశవ్యాప్తంగా బహిరంగ సభలు ఏర్పాటు చేసి తమకిక ఉచితఫలాల్లో(reservations) భాగం(quota) అవసరంలేదనీ, తాము ఇకనుంచి బాహాటతరగతితో(Open Category) పోటీ పడడానికి సిద్దమని గట్టిగా చెప్పాలి.    

-- చంద్రభాన్ ప్రసాద్

నా(సాపాటు) మాట: చంద్రభాన్ ప్రసాద్ గారు రాసిన "అన్నిటికన్నా గౌరవం ముఖ్య౦" అన్న వ్యాసాన్ని తెలుగులోకి అనువదించుటకు ముఖ్యకారణం వ్యాసం వాస్తవ సమకాలీన సంఘటనలతో కూడినదే కాక వ్యాసరచయిత దళితదృక్కోణం లో చెప్పినప్పటికీ అది పలు విభిన్న అత్యయికకోణాలను ఆవిష్కరించడం, అదీ అధ్బుతంగా. మరొక మాట, ఇక్కడ గౌరవం అనేది ఒళ్ళు, ఇల్లు గుల్ల చేసుకుని ఇతరుల మెప్పుకై ఆరాటపడి, కొంపకి కోరివిపెట్టుకునే "గౌరవం" కాదని నా మనవి! అలాగే గొప్ప, గౌరవం రెండూ వేర్వేరని భావించమని కూడా మనవి!